Thursday 22 February 2018

Chryssanthie Polyzou

                                                      Pieter Bruegel the Elder - The Tower of Babel (Vienna)


        Little Bible

                                                                                "To love means to glorify"
                                                                                         Giorgos Chimonas

I was setting up my own Babel tower.
Not to touch the sky.
No.
Just to glorify you.
But the only thing
I trully needed
was an Ark
to spare me
from your deluge.

Chryssanthie Polyzou



Μικρή Βίβλος
                                                                   
                                                                   "Αγαπώ σημαίνει κάνω κάποιον ένδοξο"
                                                                                              Γιώργος Χειμωνάς

Έστηνα τη δική μου Βαβέλ.
Όχι για ν' αγγίξω τον ουρανό.
Όχι.
Μονάχα για να σε δοξάζω.
Μα το μόνο που τελικά
χρειάστηκα
ήταν μια Κιβωτός
να με σώσει
απ' το δικό σου
Κατακλυσμό.

Χρυσάνθη Πολύζου


4 comments:

  1. Με βάλατε σε σκέψεις.
    Σε πιο προσεκτική ανάγνωση, σίγουρα, το μότο του Χειμωνά "φώτισε" αλλιώς το ποίημα.
    Η αγάπη είναι επιλογή. Είναι στάση ζωής. Ακόμα κι αν φέρει τον Κατακλυσμό. Αγαπώ, άρα υπάρχω.

    ERICH FROMM, Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ:
    Αν μπορώ να πω σε κάποιον άλλον «σ’ αγαπώ», πρέπει να είμαι ικανός να πω «αγαπώ σε σένα όλους, αγαπώ μέσα από σένα όλο τον κόσμο, αγαπώ σε σένα και τον εαυτό μου».

    Εν κατακλείδι, ωραίοι στίχοι, αληθινοί, τουλάχιστον ως προς την επίγευση.


    *


    Λόγια τυχάρπαστα, αποσπασματικά, για να ειπωθεί το ανείπωτο

    1.

    Αν και μου έρχεται αυθόρμητα να σ’ το πω
    Αν σου πω «σ’ αγαπώ» θα σου πω ψέματα
    Γιατί η αγάπη μου είναι πολύ πιο βαθιά
    Από μια πρόσκαιρη ατομικότητα
    Από ένα συνονθύλευμα επιθυμιών,
    συναισθημάτων και αναγκών.

    Αυτή η αγάπη πηγάζει από την ίδια ενέργεια
    Που κάνει το ρόδο ν’ ανθίζει
    Και το γιασεμί να μοσχοβολάει περήφανα
    Τις γαλήνιες του θέρους νύχτες

    Κι όμως, παρόλ’ αυτά, είναι όσο το δυνατόν
    Και περισσότερο από όσο ποτέ
    Ένα καράβι, που αρμενίζει στο τώρα
    Ένα καράβι που δεν σάλπαρε από πουθενά
    Και δεν έχει κανέναν προορισμό
    Πέρα από το άγγιγμα αυτού εδώ του κύματος
    Με την καρίνα του.

    2.

    Γιατί δεν είμαι «εγώ» που αγαπώ «εσένα»
    Ούτε φυσικά είσαι «εσύ» που αγαπάς «εμένα»
    Ή που εισπράττεις την αγάπη «μου»
    Ή που εισπράττω τη δική «σου»:
    Είναι η ενέργεια της αγάπης
    Η οποία όμορφα περνά
    Από εμένα κι από εσένα
    Χωρίς να ανήκει σε κανέναν
    Χωρίς κανείς να μπορεί
    Να την κάνει δικιά του
    Ή –καθ’ οιονδήποτε τρόπο–
    να την ιδιοποιηθεί

    Είναι μια ενέργεια καθαρή και ελεύθερη
    Που δεν γνωρίζει παρελθόν ή μέλλον
    Και δεν κάνει σχέδια, ούτε συγκρίσεις
    Ούτε μπορεί να σε απογοητεύσει
    Καθώς ουδέποτε είχε στόχο να σε γοητεύσει:

    Κάθε στιγμή της είναι απόλυτη
    Πληρότητα και τελειότητα
    Σ’ ένα αέναο παρόν.

    3.

    Δεν είναι μια αγάπη που διαψεύδεται
    Ή που μπορεί να πληγωθεί
    Δεν είναι καν μια αγάπη
    Που μπορεί να ευοδωθεί
    Γιατί υπάρχει μόνο στο τώρα,
    στο τώρα και στο τώρα.

    Και φυσικά δεν είναι μια αγάπη
    Που θα έχει τέλος
    Γιατί είναι μια αγάπη
    Που δεν είχε ποτέ αρχή.

    4.

    Και μη νομίζεις
    Δεν είναι μια ρομαντική αγάπη
    Γιατί ο ρομαντισμός ξεπηδάει
    Από έννοιες του νου και του χρόνου:
    Είναι μια αγάπη που εκτυλίσσεται
    Πέρα κι έξω από τον χρόνο.
    Δεν είναι αιώνια, γιατί είναι
    Κάτι παραπάνω από αιώνια:
    Είναι άχρονη από γεννησιμιού της.

    Η «αιωνιότητα» και το «πάντα»
    Είναι ρομαντικές ψευδαισθήσεις
    Που ως τροφή έχουν έναν καλά ορισμένο
    Γραμμικό χρόνο:

    Σίγουρα μια άχρονη στιγμή Παρουσίας
    Αξίζει όσο χίλιες νοητές αιωνιότητες.

    5.

    Τόσα λόγια λοιπόν, για να ειπωθεί,
    Το ανείπωτο, κλείσε τα μάτια και φαντάσου
    Απλά, ένα άγγιγμα στην ψυχή.

    6.

    Σ’ το ξαναείπα
    Αυτή η αγάπη δεν είναι ρομαντική
    Δεν επιζητά τη διαιώνιση του είδους
    Ούτε καν την ηδονική κορύφωση
    Η κορύφωση έχει χάσει πλέον κάθε νόημα:
    Όταν ήδη πετάς ψηλά στα σύννεφα
    Και μόλις μετά βίας διακρίνεις
    Από κάτω την κορυφή
    Αν μου μιλούσες για κορύφωση
    Θα ήταν σαν να μου μιλούσες
    για καταβύθιση.

    7.

    Όσο κι αν θέλω να σου πω «σ’ αγαπώ»
    Αυτή η αγάπη δεν είναι προσωπική
    Γιατί αν ήταν προσωπική
    Θα κατέστρεφε διά μιας το αρραγές
    Και το άχρονο, μέσα σου και μέσα μου
    Θα ήταν μια ιεροσυλία στον βωμό
    Ενός άνθους, αμάραντου.

    8.

    Η δική «μας» αγάπη δεν είναι ρομαντική
    Δεν έχει μέλλον, καθώς δεν είχε ποτέ παρελθόν
    Δεν έχει παρελθόν, καθώς δεν θα έχει ποτέ μέλλον
    Ο ρομαντισμός είναι γεμάτος σχέδια
    Που εκτυλίσσονται στο μέλλον, και ακουμπούν
    Σε εξιδανικευμένες στιγμές του παρελθόντος.

    9.

    Τίποτε από όλα αυτά μην το πάρεις σοβαρά
    Ούτε καν αστεία: δεν είναι παρά λόγια τυχάρπαστα
    Λόγια τυχαία, λόγια που δεν μου ανήκουν,
    παρμένα από το πουθενά, για να ειπωθεί το ανείπωτο.

    ΣΠΥΡΟΣ ΔόΙΚΑΣ

    ReplyDelete
  2. Υπέροχα σχόλια στ' αλήθεια, καλή μου Ροζαμούνδη! Σ'ευχαριστώ πολύ!

    ReplyDelete
  3. Κι εγώ το αγαπώ αυτό το ποίημα, Κατερίνα μου!

    ReplyDelete