Thursday 4 August 2016

Nikos Karouzos

                                               Franz Kupka (1871-1957)The Yellow Scale (Charles Baudelaire)


Romantic Epilogue


Don't you ever read me if you haven't
followed funeral services of unknown men
or even memorials.
When you haven't guessed
the power
that renders love
equal to death.
When you haven't flown a kite on an Ash Monday
without tormenting it
by pulling its string more and more.
When you don't know when Nostradamus
smelt the flowers.
When you never went not even once
to a ceremony of the Deposition
When you are not aware of any past perfect.
If you don't love animals
and especially weasels.
If you don't hear thunders pleasantly
everywhere.
When you don't know that beautiful Modigliani
drunk at three in the morning
knocked violently on a friend's door
looking for the poems by Villion
and started to read aloud for hours
disturbing the universe.
When you call nature our mother and not our aunt.
When you don't drink the innocent water happily.
If you have not understood that Flora
is rather our era.
WET PAINT
BEWARE.
Don't you ever read me
when
you are
right.
Don't you ever read me
if you did not get into confllict with the body...
Time to go
I have no more breast.


Nikos Karouzos, 1969


Ρομαντικός επίλογος


Μη με διαβάζετε όταν δεν έχετε
παρακολουθήσει κηδείες αγνώστων
ή έστω μνημόσυνα.
Όταν δεν έχετε
μαντέψει τη δύναμη
που κάνει την αγάπη
εφάμιλλη του θανάτου.
Όταν δεν αμολήσατε αϊτό την Καθαρή Δευτέρα
χωρίς να τον βασανίζετε
τραβώντας ολοένα το σπάγκο.
Όταν δεν ξέρετε πότε μύριζε τα λουλούδια
ο Νοστράδαμος.
Όταν δεν πήγατε τουλάχιστο μια φορά
στην Αποκαθήλωση.
Όταν δεν ξέρετε κανέναν υπερσυντέλικο.
Αν δεν αγαπάτε τα ζώα
και μάλιστα τις νυφίτσες.
Αν δεν ακούτε τους κεραυνούς ευχάριστα
οπουδήποτε.
Όταν δεν ξέρετε πως ο ωραίος Modigliani
τρεις η ώρα τη νύχτα μεθυσμένος
χτυπούσε βίαια την πόρτα ενός φίλου του
γυρεύοντας τα ποιήματα του Βιγιόν
κι άρχισε να διαβάζει ώρες δυνατά
ενοχλώντας το σύμπαν.
Όταν λέτε τη φύση μητέρα μας και όχι θεία μας.
Όταν δεν πίνετε χαρούμενα το αθώο νεράκι.
Αν δεν καταλάβατε πως η Ανθούσα
είναι μάλλον η εποχή μας.
ΠΡΟΣΟΧΗ
ΧΡΩΜΑΤΑ.
Μη με διαβάζετε
όταν
έχετε
δίκιο.
Μη με διαβάζετε όταν
δεν ήρθατε σε ρήξη με το σώμα…
Ώρα να πηγαίνω
δεν έχω άλλο στήθος.


Νίκος Καρούζος, Πενθήματα, 1969

3 comments:

  1. Χαρακτηριστικός Καρούζος. Εξαίσιος. Κι εμένα μου αρέσει πολύ ο Ρομαντικός επίλογος. Για την περίσταση διαλέγω ένα ποίημα πιο καλοκαιρινό και ένα παντός καιρού, εν γνώσει μου ότι γενικά η ποίησή του δεν είναι παντός καιρού, ούτε για πάσα χρήση.


    «Φωνασκία του αίματος»

    Αυτός ο αγέρωχος μήνας Αύγουστος…
    Φρικώδης του μεγάλου θέρους αναφώνηση
    ο τέττιγας που γίνεται ελέφαντας κοινοτοπίας
    προβοσκίδα η υπνώττουσα σκιά μες στο χορτάρι
    τις νύχτες τρέχουν οι κομήτες που δεν είδαμε
    διάττοντες πότε – πότε χαλαλίζουν το φως από πλήξη
    κανένα σχίσμα δεν υπήρξε τρομερότερο-:
    είν’ ο άνθρωπος και η φύση.
    Ας αυτοσχεδιάζουμε ας πίνουμε καφέδες κάνοντας: Α!…

    (Ν. Καρούζος, Τα ποιήματα, τ. Β’, Ίκαρος)



    Ἡ νύχτα μὲ συμφέρει

    Πράγματι ἡ νύχτα μὲ συμφέρει.
    Πρῶτα-πρῶτα ἐλαττώνει τὶς φιλοδοξίες· ὕστερα
    διορθώνει τὶς σκέψεις· ἔπειτα
    συμμαζώνει τὴ θλίψη καὶ τὴν κάνει ὑποφερτότερη
    τὴ σιωπὴ μὲ σέβας ἀνατέμνει·
    ἐξαίρει τὴν ὄσφρηση μὰ προπάντων ἡ νύχτα περιζώνει.

    ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

    ReplyDelete
  2. ο Αύγουστος λοιπόν κι η νύχτα! Σ' ευχαριστώ πολύ καλή μου Ρόζα!

    ReplyDelete
  3. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete