Sunday 15 May 2016

Takis Sinopoulos

                                              Sleeping Eros, Bronze statue of Hellenistic period


Every new love gives you
another face, it makes  you encounter
once again your loneliness.
When love is gone, the empty space resembles
a scene of crime.

Takis Sinopoulos, From "the poetry of poetry", 1964



Κάθε καινούργιος έρωτας σού δίνει ένα
άλλο πρόσωπο, σε φέρνει ν’ αντιμετωπίσεις
ακόμη μια φορά τη μοναξιά σου.
Όταν ο έρωτας φύγει, το κενό θυμίζει
χώρο εγκλήματος.

Τάκης Σινόπουλος, Απόσπασμα από το "Η ποίηση της ποίησης , 1964

4 comments:

  1. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έχω ακόμα την πρώτη ποιητική συλλογή που μπήκε στο σπίτι μας. Ήμουνα 12-13 και τότε μου φάνηκε ακατανόητη στο μεγαλύτερο μέρος της. Ήταν "Η νύχτα και η αντίστιξη" του Τάκη Σινόπουλου, ένα από τα μόλις 400 αντίτυπα που τυπώθηκαν στο τυπογραφείο του Στέφανου Ν. Ταρουσόπουλου, ακτή Πρωτοψάλτη, το καλοκαίρι του 1959.

    http://pireorama.blogspot.gr/2012/08/blog-post_20.html

    Ωστόσο, Η ποίηση της ποίησης είναι, κατά τη γνώμη μου, ότι πιο όμορφο έχει γράψει ο ποιητής, το πιο στοχαστικό ίσως, από όσο ξέρω τουλάχιστον.
    Οι δε στίχοι που διαλέξατε, πόσο αληθινοί.
    Συνεχίζω από το ίδιο ποίημα:

    Ένας επαναστάτης ποιητής, χωμένος
    μέσα στην ασφάλεια της γλώσσας, μέσα
    στη σιγουριά της λεκτικής κοινοκτημοσύνης,
    με κάποια εποπτική στάση τού πνεύματος,
    με κάποια υπεροψία, ωστόσο
    χωμένος αναπαυτικά σε τούτη τη ζεστή
    φωλιά, δίχως κανένα πειρασμό, δίχως κανένα
    κίνδυνο, καμιά επανάσταση,
    καμιά θυσία.

    ReplyDelete
  2. Ρόζα μου, ζηλεύω την τύχη σου να μεγαλώνεις σε ένα σπίτι που "έμπαινε" ο Σινόπουλος και πόσοι άλλοι, υποψιάζομαι, όταν ήσουν παιδί...
    "Η Ποίηση της Ποίησης"είναι ένα ποίημα εξαιρετικό με πολλά αποσπάσματα "διαμαντάκια" όπως αυτό που παραθέτεις.

    ReplyDelete
  3. Άδικα με ζηλεύετε. Κανένας ποιητής δεν έμπαινε στο σπίτι, εκτός από λίγους Ρώσους συγγραφείς, που κατάφεραν να επιβιώσουν κατά τη διάρκεια της Χούντας, κρυμμένοι μέσα στις κουτσουλιές του περιστερώνα που είχαμε τότε. Η συλλογή έφτασε ως δώρο στο μπαμπά μου (που ποτέ δεν διάβαζε ποίηση) από τον φίλο του τον Πέτρο, φίλο και του Σινόπουλου. Σκεφτείτε σε τι απελπιστική θέση ήταν ο ποιητής, ώστε να χαρίζει τη συλλογή του σε άσχετους -έστω μέσω φίλων. Εγώ δε, πολύ αργότερα έμαθα τι εστί Σινόπουλος.

    Για την ιστορία, από πολύ μικρή άρχισα να διαβάζω ποίηση στη Βιβλιοθήκη της πόλης μας, αντιγράφοντας από την ανθολογία του Περάνθη όσα ποιήματα μου έκαναν εντύπωση. Κάπου βρίσκεται αυτό το τετράδιο της δικής μου ανθολογίας.
    Και κατάντησα εδώ που με βλέπετε σήμερα: να τρέχω σαν τρελή πίσω από τους ωραίους στίχους. Σινόπουλος πάλι.

    Πίσω από την καθημερινή κόλαση των λέξεων,
    τα ποιήματα ανασαίνουν ζωντανά
    και το καθαρό τους νόημα καθρεφτίζει
    παντού μια φανταστική ευτυχία που ποτέ
    δε θα πυρποληθεί.
    (Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ)

    ReplyDelete
  4. Εγώ με τη σειρά μου, μαγεύτηκα με τον τρόπο που μας δίδασκε λογοτεχνία η φιλόλογός μας στο γυμνάσιο αλλά και από τη μεγάλη δανειστική βιβλιοθήκη του ιδιωτικού, ελληνογαλλικού σχολείου. Πρώτη ποιητική συλλογή τα ποιήματα του Μπρεχτ σε μετάφραση Πλωρίτη και δεύτερη ο Δ' τόμος της ποίησης του Ρίτσου... :-)
    Μα πόσο υπέροχος είναι ο Σινόπουλος!

    ReplyDelete